In Memoriam: NIELS VINK
09-05-1991 – 03-04-2020
13 mei 2005, de 1ste nacht op OCTOPUS. Na een intensief traject van 6 jaar, was ‘Het tweede thuis’ voor Niels en zijn medebewoners, een feit. Eerst de weekenden logeren zodat Niels kon wennen en langzaam werd het uitgebouwd tot permanent wonen.
OCTOPUS, de naam die we het ouder initiatief gaven, het is een dier met 8 armen, het symboliseert de 8 jong volwassenen. Het woonhuis, het stond centraal voor de veiligheid en de geborgenheid van Niels en het geeft ruimte voor iedere bewoner en zijn of haar gezin. Dat was fijn, je kon je terug trekken wanneer je wilde in Niels zijn eigen kamer, of je kon de gezamenlijke huiskamer opzoeken waar je de andere bewoners, ouders of zorg mensen ontmoeten. Samen was het gezellig, samen maakten we herinneringen, samen beleefden we vele, vele fantastisch fijne jaren.
Er waren mooie momenten en er waren minder mooie momenten, maar samen kwamen we altijd weer verder.
De bewoners kregen, ondanks hun lage niveau, samen een band, ze herkenden elkaars geluiden en reageerden ieder op hun eigen manier op elkaar.
Niels was één van hen, Niels hoorde bij OCTOPUS, hij was en hij zal altijd verbonden blijven met deze prachtige mooie woonplek.
Niels had een ernstige vorm van epilepsie die zijn leven niet gemakkelijk maakten. Door de jaren heen leverde hij steeds meer in. Het zat hem vaak niet mee… medicijnen, operaties, aanpassingen, vaak liep het weer anders dan de verwachtingen waren. En toch, toch lukte het Niels elke keer weer opnieuw om zich aan te passen, misschien was het zijn kracht om te overleven, Niels kende geen opgeven, Niels was van binnenuit, zó ontzettend sterk.
Niels was zo’n prachtig, puur mens. Hij had de mooiste blauwe ogen, ze keken de wereld in met een onbevangenheid en acceptatie voor iedereen. Niels bezorgde de zorgmeisjes soms rode wangen van verlegenheid.
Niels kon zijn mening niet uiten, hij kon niet boos zijn op iemand. Hij was een rustige, knappe, super lieve jongen die afhankelijk was van 24-uurs zorg. Zijn ogen waren eerlijk, zacht, vragend, hij keek in je ziel en dat was voor een ander die het overkwam wel eens spannend. Maar als je het toestond, dan voelde je de warmte van de unieke band die je met Niels kon krijgen en je kon alleen maar dankbaar zijn dat dit jou overkwam, dat jij voor hem mocht zorgen.
Het zorgteam: de meisjes van OCTOPUS waren Niels zijn maatjes. 15 jaar lang heeft het team gezorgd voor Niels, en wat zijn we hen dankbaar.
Elke dag opnieuw, jaar in jaar uit, beleefde zij het leven met Niels, zijn zorgen, zijn verdriet, en gelukkig vele prachtige mooie momenten van en met Niels, met zijn ouders Johan en Wilma en zijn twee zusjes Jackelien en Susanne.
We zijn ze zo ontzettend dankbaar voor al hun goede zorgen en liefde voor Niels.
Op 29 maart 2020 werd Niels na een status van epilepsie, met spoed opgenomen in het ziekenhuis, mede op verdenking van Corona. De dag erna werd dit bevestigd. Zes dagen heeft Niels gevochten, maar hij kreeg geen enkele kans tegen het vernietigende virus. Onze sterke, krachtige zoon en allerliefste broer verloor de strijd op 3 april 2020. Het was niet eerlijk…
Niels is 28 jaar mogen worden.
We willen zijn leven blijven vieren, we willen zijn verhaal blijven vertellen, want we zijn zo ontzettend TROTS op onze Nielsie.
Trots op zijn kracht en doorzettingsvermogen. Hij leerde ons zoveel. Hij leerde ons te accepteren wat op je pad komt, hij leerde ons niet op te geven, hij leerde ons met andere ogen te kijken en te beleven, hij leerde ons wat onafhankelijke liefde is. Lieve, lieve Niels, voor altijd dragen we jou mee in ons hart, we missen je zo…
Om Niels blijvend te herinneren, laat het team van Octopus een uniek gedenkteken maken. Dit zal op een later tijdstip vorm krijgen en dan krijgen hen die ons ontvallen, een definitief plekje in de tuin van Octopus.
Dank jullie wel voor dit hartverwarmende gebaar van liefde en troost.
--------
Als een vlinder hoog gevlogen, omringd door liefde, ben jij lieve Niels heengegaan. Het afscheid is niet het einde, herinneringen blijven bestaan.
Het allermooiste zit in ons hart, door dit te koesteren houden we jou dichtbij.
Zo laten we niet alleen verdriet, maar ook de liefde vlindervrij…
